Dit bericht is ingediend onder:
HOOPPAGINA HOOGTEKENINGEN,
Interviews en kolommen
Roger Ash
door Roger Ash
Ik heb onlangs aan een aantal dingen nagedacht. Denken brengt me vaak in de problemen, maar ik kan mezelf niet helpen. Dat is gewoon zoals ik ben. Waar heb ik aan gedacht? Ik ben dankbaar dat je vroeg.
Stripboeken
Guardians of the Galaxy van Abnett & Lanning: Complete Collection Vol. 1
Ja. Stripboeken. Lijkt een vrij duidelijk onderwerp, gezien het feit dat ik in Westfield werk en dat ik strips heb gelezen, aangezien ik rond de 12 uur was. Waar ik specifiek aan heb gedacht, zijn stripboeken en film en tv. Ligt het aan mij, of worden film- en tv -versies van strips veel meer besproken dan de strips waarop ze zijn gebaseerd, zelfs op stripsites? Ik heb onlangs een ton over de flits en pijl gezien, maar weinig over de strips. Gotham en Batman zijn misschien de uitzondering omdat ik veel over beide heb gezien. Denk alsjeblieft niet dat ik niet van film- en tv -versies van strips hou – ik wel. Niet allemaal, maar ik geniet er veel van. Captain America: The Wintertime Soldier en Guardians of the Galaxy zijn bijvoorbeeld beide zeer bevredigende films. Ik heb ook de strips gelezen die Guardians, de schriftelijke run van Dan Abnett & Andy Lanning in het boek, heeft gelezen (en er is mij verteld dat ik de run van Ed Brubaker op Cap moet lezen), en ze zijn uitstekend. Eerlijk gezegd zijn ze enkele van mijn favoriete superheldenstrips die de afgelopen jaren zijn gepubliceerd. Toch zijn ze niet veel besproken. Marvel geeft ze opnieuw uit in een nieuwe reeks collecties die ik ten zeerste raadpleeg. Ze zijn erg leuk, vol avontuur, en je leert veel meer over de personages dan jij in de film. Ook vertelden ze samen met hun werk op Nova een samenhangend verhaal over Long Adventures. Het is ongebruikelijk in deze dag van crossovers en gebeurtenissen die zich voordeden altijd dat ze dat konden doen.
Avengers vs. Thanos
Er was wat gepraat over het werk van Jim Starlin, tenslotte dat hij Thanos creëerde, voorafgaand aan de release van de film en dat was cool. Ik ben dankbaar dat de film het zo goed heeft gedaan, maar ik wou dat er veel meer over de strips werd gezegd. Ik hoor bijna niets over de huidige Guardians -serie die is geschreven door Brian Michael Bendis. De meeste pers die ik onlangs voor elk Guardians-gerelateerd boek heb gezien, was voor Skottie Young’s Rocket RacCoon (wat erg leuk is). Als de strips niet zouden bestaan, zouden de films ook niet. Laten we de strips ook wat liefde geven.
*********
Usagi yojimbo
Usagi yojimbo: senso #2
Nogmaals, niet ongebruikelijk omdat ik het jarenlang als mijn favoriete strip beschouwde. Onlangs vroeg ik me echter af waarom. Wat is er aan Usagi waardoor het voor mij uitstak; Stan Sakai’s schrijven, zijn kunst, een combinatie van beide? Hoewel dat allemaal uitzonderlijke redenen zijn om plezier te hebben in het boek, denk ik dat het voor mij verder gaat. Ik denk dat een groot deel ervan Sakai’s duidelijkheid van visie op Usagi is. Zelfs wanneer hij de grenzen uitstrekt van het soort verhaal dat hij kan vertellen zoals hij nu met Senso doet, voelt het nog steeds als Usagi. Het voelt goed.
Als ik in de loop der jaren terugdenk aan mijn favoriete strips, hadden ze dat allemaal ook – Jeff Smith’s Bone, Jim Starlin’s Warlock, Walter Simonson’s Thor, Bob Burden’s Flaming Wortel en anderen. Zelfs de strip die me in het verzamelen bracht, had dat met Steve Gerber’s Howard de eend. Ik denk dat de kunst van Gene Colan enorm cruciaal was omdat het de serie heeft gebaseerd en het aannemelijk maakte. Een creatief team kan niet hetzelfde doen. Steve Englehart & Frank Brunner’s Doctor Strange, Chris Claremont & John Byrne’s X-Men, Marv Wolfman & George Perez ’New Teen Titans, Englehart & Marshall Rogers op Detective Comics; Deze passen allemaal voor mij in die categorie. Ze zijn een creatief team dat vanuit het perspectief van deze lezer leek, als een sterke creatieve visie. Heck, ik had zelfs het werk van Abnett & Lanning geplaatst dat ik hierboven in deze categorie heb opgemerkt.
Usagi yojimbo saga
Toegegeven, niet alles wat bij deze beschrijving past, is iets waar ik plezier in heb – persoonlijke smaak en dat alles – maar ik hou wel van strips met een duidelijke visie. Ik raak echt gefrustreerd als een boek gewoon water lijkt te betreden en nergens heen te gaan, ongeacht hoeveel ik andere strips leuk vind waar de ontwerper aan heeft gewerkt. Je kunt de held tegenover schurken laten zien wat je maar wilt of allerlei existentiële angst hebt, maar als elk probleem hetzelfde begint te voelen als het ene ervoor, verlies ik interesse. Geef me elke dag een stripverhaal van een maker of makers, die een plan hebben voor waar het personage naartoe gaat. En de persoon die dat nu doet, is naar mijn mening Stan Sakai met Usagi Yojimbo.
*********
Dus dat is waar ik aan heb gedacht. Ga je akkoord? Het oneens zijn? Waar heb je aan gedacht?
Lees nu een stripverhaal!